Fred Teunissen en ik hebben een vereniging opgericht voor schrijvers en dichters die bezig zijn met een nieuwe en vooral vrije wereld en zetten hiermee een prachtige traditie voort!
Utopisten
Voor de meeste mensen is het onbestaanbaar dat er überhaupt zoiets bestaat als een alternatief voor de samenleving die we nu kennen. Met de oprichting van de vereniging Academy of Happiness willen we het denken over andere samenlevingen dichterbij brengen. Zie het maar als een poging om buiten de box te denken. In het algemene bewustzijn is de gedachte geïmplanteerd dat alles wat zich buiten de gangbare samenleving afspeelt anarchie is. En het woord anarchie heeft daarbij, dankzij de filmwereld, het beeld meegekregen van een gewelddadige bende. Kortom een leven binnen een andere samenlevingsvorm zou primitief of gewelddadig zijn en leiden tot ellende.
De vertaling van het woord ‘utopia’ is dan ook ‘een ideale wereld die niet bereikt kan worden, een onmogelijke werkelijkheid, een wensdroom’. Met andere woorden, zegt de main stream, begin er niet aan want het is onmogelijk, het zal niet meer zijn dan een wens. Dat uitgangspunt klopt echter alleen voor die mensen die niet voorbij de grenzen durven te kijken van wat hen is (aan)geleerd.
Met de vereniging hopen we schrijvers en dichters bij elkaar te brengen die op een andere manier naar ons samen leven kijken en daarover schrijven. In dat verband zetten we een prachtige traditie voort van utopisten, van mensen die wel geloofden in een alternatief voor dat wat we al meer dan 5000 jaar voorgeschoteld hebben gekregen. Denk aan Thomas Moore met zijn boek Utopia (waarvan Wikipedia vanzelfsprekend beweert dat het niet geschreven is als ontwerp voor een werkelijke staat).
Mijn beeld
Het beeld dat ik heb van een Nieuwe Samenleving is gebaseerd op de ideeën van Larken Rose, die van de Huron en een enkele toevoeging hieraan van mezelf. Samen vormen ze een magisch mengsel van menselijkheid en zal door tegenstanders als utopisch worden afgedaan.
Larken opent met een verrassende suggestie, om dingen te laten werken binnen onze nieuwe samenleving is geen masterplan nodig, geen ‘autoritaire agenda, maar de vrijwillige interactie van vele mensen, die elk hun eigen waarden en hun eigen geweten volgen’. Hij focust op gezag en autoriteit als boosdoeners voor een vreedzaam samenleven op welke manier dan ook.
Rose zegt als je het bijgeloof in gezag en autoriteit wegneemt ontstaat er vanzelf een nieuwe maatschappij gebaseerd op hele andere waarden en een andere mens! En dankzij dat gedachtesprongetje is het voor niemand meer mogelijk te regeren. Het recht om te regeren bestaat namelijk niet, het was en is slechts een mythe.
Het aardige van nieuwe vormen van samenleving die zullen ontstaan, is dat we niet kunnen voorzien hoe deze er uit zullen zien. Dan wordt er een beroep gedaan op de enorme vaardigheden die in ieder mens sluimeren en tevoorschijn komen als daar ruimte voor bestaat.
Er zal niet 1 masterplan zijn voor de wereld, maar miljarden individuele plannen. Voor de huidige gecontroleerde mens komt dit over als chaos en wanorde, maar de mens zal zijn eigen wil en verantwoordelijkheid gaan volgen in plaats die van een ander.
Rose denkt dat de meesten die iets horen of lezen over een Nieuwe Wereld direct zullen uithalen naar de boodschapper, zo diep is de angst voor het onbekende geworteld. Met zowel fictie als non-fictie op dit gebied verwachten we die angst te kunnen omzetten naar vertrouwen in de toekomst, met ruimte voor iedereen om zich te kunnen ontplooien dankzij een vrije wereld.
Rob Vellekoop, 2 februari 2025
